අපේ හාමුදුරුවන්ගේ වීර්ය පාරමිතාව
ඉර මෝදු වී තිබුණ ද තවමත් කොහොනාවලට හරිහැටි එළිය වැටී නැත. ලුණුගල කඳු වළල්ලට මුවා වී ඉඟි බිඟි පාන සඳ ද තවමත් අහසේය. මේ උදෑසන පියකරුය. නිසසලය. යෝධ සියඹලා තුරු හිසෙහි ඉතිරි ඵල නෙළන්නට පැමිණි විසේකාර දඬුලේනුන්ගේ දැඟලිල්ලෙන් අපි අවදි වන විට උදෑසන අට ද පසු වී තිබුණි. කොළඹ සිට පැය අටක් ගෙවා මඩොල්සිමට පැමිණි ගමනත්, එතැන් සිට කිලෝමීටර් 12ක් පැමිණි අතිශය දුෂ්කර පාගමනත් අප අප්‍රාණිකයන් බවට පත් කොට තිබුණි.
